Yapay zeka artık resimler, müzikler ve şiirler oluşturabiliyor. Ancak, yaratıcı süreci anlama ve taklit etme yeteneği onu sanatçı yapmaya yetmiyor. Yine de sanatın geleceği için büyük potansiyele sahip.

Yapay zeka teknolojisi hayatın her alanına hızla dahil olmaya devam ediyor. Telekomünikasyon, finans, sağlık, eğitim ve daha pek çok sektörün vazgeçilmez bir parçası haline gelen yapay zeka, son dönemde sanat dünyasında da karşımıza çıkmaya başladı. Bu kapsamda atılan adımlar ve gelişmeler, yapay zekanın yeni bir sanatçı olarak kanıksanmasına ve sanat eserleri yaratmayı öğrenmesine yardımcı oldu.

İlk etapta kabaca tanımlamak gerekirse, yapay zeka; makinelerin, insanların zekasına benzer şekilde, öğrenme, anlama, problemleri çözme gibi yeteneklere sahip olmasını sağlayan bir bilgisayar bilimi dalıdır. Yapay zeka teknolojisi, büyük veri tabanlarını analiz ederek öğrenme yeteneği kazanır ve verilen görevleri yerine getirme kapasitesine ulaşır.

Peki, bu anlamda yapay zeka nasıl bir sanatçı olabilir ve gerçekten sanat eserleri yaratabilir mi? Yapay zekanın adeta bir sanatçı gibi çalışarak sanat eserleri yaratabilme kapasitesi, esasen bahsedilen yapay zeka algoritmalarının çözümlemeler ve analizler yapabilme yeteneğine dayanır. Yapay zeka, örnekleri inceleyebilir, hatta belirli bir yaratıcı sürecin taklit edilmesinde kaynak olarak kullanılabilir.

Whydah Gally adlı yapımcı tarafından düzenlenen online bir müzayede, yapay zekanın sanatın hangi alanlarında etkin rol oynayabileceği konusunda merak uyandırıyor. Müzayedede, yapay zekanın yaratıcı sürecin bir parçası olduğu resimler, müzik eserleri ve şiirler, talep gören ürünler arasında yer aldı. Müzayedede listelenen her bir eser, yapay zeka teknolojisi kullanılarak oluşturulmuştu.

Yani evet, yapay zeka gerçekten de sanat eserleri yaratabiliyor. Bir başka deyişle, bilgisayarlar eskisinden daha fazla ‘yaratıcı’ hale geliyor. Bu gelişme, sanatsal ifadenin birçok farklı şeklini etkileyebilir ve sanatçılar, hikaye anlatıcıları, müzisyenler ve daha pek çok kişi bu yeni teknolojiye adapte olmanın yollarını arayabilir.

Ancak burada önemli olan nokta, yapay zekanın sanatı ‘anladığı’ ya da benzersiz ve özgün sanat eserleri yaratacağı düşüncesi değil, aksine yapay zekanın belirli bir süreci öğrenme ve taklit edebilme kapasitesine dayanıyor. Yani, yapay zeka hâlâ bir ‘sanatçı’ olmaktan uzak olabilir, ancak yaratıcı süreçte önemli bir araç olabilir.

Gelecekte yapay zekanın yaratıcı sürece daha da dahil olabileceği ve hatta belirli sanat formlarında belirleyici bir rol oynayabileceğini düşünmek yanıltıcı olmayacaktır. Buna rağmen, sanatın özüne dair ne kadar çok şey öğrenilirse, yapay zekanın da o kadar çok şey öğreneceği unutulmamalıdır. Yani, yapay zekanın sanata olan etkisini anlamak ve değerlendirmek için, sanatın kendisini daha iyi anlamamız gerekmektedir.

Bu nedenle, yapay zekanın sanat dünyasında yeri ve etkisi dinamik ve sürekli gelişen bir alan olarak kalacaktır. Belki yapay zeka bir gün gerçekten bir ‘sanatçı’ olabilir, ancak bu durumun gerçekleşmesi için yapay zekanın kendisini anlamamız ve onunla daha etkili bir şekilde çalışmamız gerekiyor. Dolayısıyla, yapay zekanın sanat eserleri yaratması, teknolojinin bu kadar hızlı geliştiği bir dünyada, kesinlikle etkileyici bir başarıdır. Ancak, bu hızlı değişimin ve ilerleme çabasının, sanatın özünü ve ifade biçimlerini anlama çabasını hiçbir zaman gölgede bırakmaması gerektiği aşikardır.